Posag Anioła

Dla ludzi Lato było czymś wspaniałym. Wakacje, wolność, wyjazd za granicę z rodziną. Odette miała jednak to na co dzień. Usiadła pod Aniołem i wpatrywała się w przyjezdnych.

Na cmentarzu pojawił się Ben. Miał an sobie jak zwykle czarną marynarkę, niczym z jakiegos filmu grozy. Tia... Co chwilę, gdy na jego drodze napatoczył się jakiś kamyk, wampir z usmiechem kopał go butem na bok. Niczym dziecko. Stanął na chwilę, aby zapalic papierosa i załozyć okulary przeciwsłoneczne. Odrazu poczuł się lepiej, gdy poczuł w swoich płucach odrobinę tytoniu, a oczy rozlużniły się niebywale. Wten ujrzał Odette. Podsezdl do niej powoli i zakrył twarz dłońmi.
Witam Panią...- szepnął do jej ucha. Nie bał się konsekwencji, jakie póżniej wywoła to zajście. Naet w duchu poniekąd sie cieszył.

Smród wilkołaka było czuć już na kilometr, a dla wampirów już w ogóle. Idąć główną aleją, spotkał tylko jakieś wampirzyce pastwiące się nad ludżmi, po czym z obrzydzenia założył swój kaptur, jak zwykle. Z oddali ujrzał dwie postacie, które będzie miał okazję poznać. Nie chciał się kłócić, walczyć. Tylko [ogadać. Samotność zaczynała mu mieszać w głowie.
- Dzień dobry. Severus...- spojrzał na nich obydwu, po czym wzrok zatrzymał na wampirzycy. Zapach miała inny, bardziej słodki. skrzywił jednak mimowolnie nos. Oparł się o jakieś drzewo przed nimi.

Odciągnęła dłonie wampira od swoich oczu. Stuknęła go łokciem w krocze i wstała. Zaśmiała się, gdy zobaczyła jego minę. Zlustrowała przybyłego wilkołaka wzrokiem. Była w pozie bojowej. Syknęła tylko i wyprostowała się. Nie lubiła za bardzo tej rasy.
- Witam Panów...- schowała kły i uśmiechneła się niewinnie.- Co was tu sprowadza.... ?- uniosła zalotnie brwi.

Jednak Ben zrobił unik i na szczęście nie został uderzony przez wampirzycę. Szybkość. Zmrużył oczy, widząc wilkołaka.
- Tak mało jest miejsc w tym mieście, a ty akurat musiałeś wybrać cmentarz?- zacmokał w powietrzu i zarechotał złowieszczo.

Także parsknął niebywałym śmiechem. Trzymaj chłopie dystans... Chcesz się bić o miejscówę?- zakpił z niego i naciągnął mocniej kaptur... Coś się wiaterek jakby ruszył.

Poprawiła niesforne włosy, które poprzez wiatr zostały zburzone i postawione na najwyższych obrotach. Uśmiechnęła się przepraszająco... ale dlaczego przepraszająco? W końcu to nie przez nią.
- Spokojnie, żadnych walk tutaj nie będzie, chociaż wtedy, kiedy ja przebywam w pobliżu. Nie chcecie chyba abym wam pokazała jak walczy prawdziwy wampir?!- spojrzała na nich zabójczym wzrokiem.