Dom Rairy Colies

Opisz jak chcesz

Po przejściu przez furtkę otworzyła oczy ze zdumienia:
-Oooo... właśnie o czymś takim marzyłam! -wykrzykneła z gracją ucieszonej nastolatki. Przekroczyła furtkę z grubego kutego metalu przypominającego roślinność winorośli. Kiedy staneła na wijącej się pośród roślinności ścierzce wiatr poderwał jej przewiewną sukienkę w kwiaty do góry. Podskoczyła chichocząc i przetruchtała pomiędzy kwiatami zatrzymując się przy stawie. Miał on pośrodku wysepkę z kilkoma drzewami zapomnianego przez nią już gatunku. Wszędzie były drzewa dojące cień, oraz trawy wysokie do kostek. Ogród był utrzymany w stylu angielskim, co bardzo cieszyło wampirzyce.
Zrobiła kilka zdjęć.
I skacząc ze szczęścia co kilka kroków z radości dobiegła do drzwi domu i przekręciła drzwi domu. Zrobiła kolejnych kilka zdjęć, efektu nie musi opisywać:
... Jedyne co możnaby bylo powiedziec na temat tego domu to:
- [b]piękny...nowoczesny...mój zamek...-wyszeptała.

Stojąc przed furtką wyjeła pęk kluczy i otworzyła ją. Zostawiła ją szeroko otwartą widząc wampirzyce za nią podążające. Tak też otworzyła dzwi do domu. Zaprosiła je do kuchni wyjmując z lodówki dzbanek z gęstą czerwoną zawartością i rozlewając do kieliszków.

Weszła za wampirzycą do domu.- Jest piękny.- Stwierdziła, rozglądając się. Poszła do kuchni.

Skineła głową dziękując za komplemęt. Podała kieliszek wampirzycy oraz sama wzieła swój. -zdrowie! -powiedziała w ramach toastu. Upiwszy kilka łyków zaśmiała się serdecznie.

Napiła się krwi. Co prawda wolała żywe ofiary, ale taka też jej smakowała. Uśmiechnęła się do wampirzycy.- A co robisz na co dzień? Pracujesz? Uczysz się?- zapytała po chwili.

-Pracuje u Odette w hotelu-odpowiedziała i zaraz dodała -Ale tak to się nudzę...

To fajna praca.- Powiedziała wesoło i napiła się krwi.- Mam nadzieję że też sobie coś znajdę. Chociaż w sumie nie jestem pewna, czy chciałabym pracować...- zamyśliła się.

- Pracować trzeba, nawet z nudów -powiedziała zgodnie z prawdą. Nie lubiła się nudzić, co to, to nie. Wolała jeden dzień bez nudy niż 100 lat razem z nią. Usiadła przy stole wpatrzona w kieliszek z którego już ubyła połowa płynu. Mrożonki (krew z opakowań czyt. krew dobrowolnie oddana czerwonemu krzyrzowi i zabrana już niedobrowolnie na własne potrzeby) były wygodniejsze niż uganianie się za staruchamiczy małolatami po ulicach, czy za jakimiś sarnami po lasach. Wygodniejsza, ale pozbawiała zabawy. Cóż, świat jest okrutny...

No faktycznie, chyba lepiej jest pracować, niż się nudzić.- Powiedziała po chwili. Zaczęła się zastanawiać, jaką pracę mogłaby wybrać.

- Praca potrzebne... Nawet ci ciemni ludzie pracują, w karzdym razie zazwyczaj udają, bo robić im się nie chce... -powiedziała znów oczerniając ludzi. Jedyne co w nich lubiła to krew, nic innego. Widząc zastanowienie na twarzy współbiesiadniczki również popadła w zadumę. Biedny drużnik co pilnował w nocy szpitala... Panie świeć nad jego duszą. Uśmiechneła się drwiąco.

Naprawdę aż tak bardzo nie lubisz ludzi?- zapytała nagle. Kate zawsze miała do nich jakiś sentyment. Nie do wszystkich, ale do części na pewno.

- Nie to, że nie lubie, ale wole ich traktować... powiedzmy przedmiotowo -oświadczyła -Są mi potrzebni jako pożywienie, więc nie lubie jak do czego innego się wpychają...

Uśmiechnęła się lekko.- No w sumie to tak...- stwierdziła.- Ja z jednej strony szanuję ludzi, a z drugiej ich nienawidzę.... - westchnęła cicho.- Zepsuli mi moje ludzkie życie, więc ja zabijam ich.

- Karzdy z nas ma różne powody, ale i tak chodzi nam tylko o jedno... -powiedziała cicho -Krew..

Westchnęła.- Próbowałaś kiedyś żyć bez picia krwi?- zapytała cicho.

- nie i mam nadzieje, że nigdy nie będe miała okazji spróbować. Wiem jak się czuje jak jestem głodna. To gorsze od narkotyków -'narkotyki są złe...' główka aniołka w jej wyobraźni pokręciła głową przecząco.

No właśnie.... Ale co się z nami stanie, kiedy nie będziemy pić krwi?- zapytała i zamyśliła się. Uśmiechnęła się pod nosem. Do niedawna jeszcze brała narkotyki, potem przestała.

- Chyba się nie da... -zamyśliła się i wpadła na pomysł -Zabytamy Benjamina, jeżeli go spodkamy. Idiota jakich mało, ale może się na coś przyda -taa Ben żyje dłyżej to może pomoże jak zrobimy maślane oczka. Trzeba zacząć je trenować, by wyszły przekonywująco.

Zmarszczyła brwi.- Dlaczego idiota? Nie wyglądał na... hmm... na idiotę nie wyglądał...- stwierdziła.- Ale możemy się go spytać...

- A jak nazwać osobę, która kłuci się z kimś z powodu jego wyglądu, czy zachowania? Rasista. Ale do niego to nie pasuje więc padło na Idiotę. -wyjaśniła przekonywująco

Ah, no tak....- przyznała jej rację. Nie znała Bena, ale już wiedziała że był rasistą.

Uśmiechneła się -jakbyś go spodkała to się zapytaj, ja zrobie to samo. -dopiła resztę z kieliszka i podeszła do zlewu by go umyć.

Jasne, spytam na pewno.- powiedziała cicho, zamyślona. Dopiero po chwili ocknęła się z tego letargu. Dopiła krew i podała kieliszek stojącej przy zlewie Rairze.- Dzięki, była pyszna...- stwierdziła i uśmiechnęła się.- Ale wiesz co.... Ja już może pójdę. Co jak co, ale mam ochotę na polowanie. Spotkamy się później.- Pożegnała się z wampirzycą.- Do zobaczenia.- Pomachała jej i wyszła z domu. Pobiegła szybko w swoją stronę.

Pożegnawszy się czym prędzej zaczeła myć kieliszki. Miała całą wieczność, a nie należało jej marnować na życie w brudzie. Po chwili wszystkie lśniły czystością. Wyjrzała przez okno. Była piękna cicha noc, prawie bezwietrzna. Tylko czasami wiatr zmuszał liście do szumienia. Zamyśliła sie. Wtem wiatr zachaczył o jej dom przynosząc jej nowe wonie. Odchyliła lekko głowę. Zapach ten należał do człowieka ,,rozerwanego na szczępy'' (czyt. zagryzionego) przez wampire. Uśmiechneła się pod nosem. Wyszła z domu zamykając go na klucz. -pełno jest złodziejów-mrukneła pod nosem i pomaszerowała przed siebie.