Pub- Saint Oliver

U mnie? No w sumie to nic ciekawego. Ostatnio cały czas włóczę się po mieście.- Stwierdził i napił się piwa.- A co u ciebie?- Zapytał.

-Ech... A ja się gotowałam na wakacyjne nowości, a ty mi wyjeżdzasz z tekstem, że nic ciekawego... -powiedziała użalającym sie tonem. -U mnie też nic takiego, ale sądze, że Kati się aż zanadto dobrze bawi.

Zaśmiał się.- Przykro mi, nie mam żadnych ciekawych wiadomości. Kati?- Zapytał. Domyślał się że to pewnie jakaś wampirzyca.

-Ojej, dopiero co przybyłeś i nie zabrałeś się na polowanie na wampirzyce? -zaśmiała się zadowolona z przenośni. -Znaczy sięby kogoś poznać -wytłumaczyła, aby jakoś drogą okrężną zrozumiał. -To moja przyjaciółka.

Nie, jeszcze nie.- Uśmiechnął się.- A dlaczego twoja przyjaciółka się aż za dobrze bawi?- Czy można się w ogóle za dobrze bawić? Pomyślał.

-Bo ona ma chłopaka, bo ona ma chłopaka -powiedziała radośnie dziecinnym głosem, takim głosem jak jakieś na oko pięcioletnie dziecko dowie się o tajemnicy. -A chłopak to wilkołk, a chłopak to wilkołak -powiedziała odrobine za głośno. Goście obejrzeli się z naganą na nią, ale myśląc, że jest niepełnosprawna umysłowo wrócili do swych zajęć. Niespeszona tym w ogóle, uśmiechała się ud ucha do ucha.

Napił się piwa.- Twoja przyjaciółka chodzi z wilkołakiem? Jesteś pewna że wszystko z nią w porządku?- Zapytał powoli, choć na pewno nie miał zamiaru obrażać Kati. Zachowanie Rairy poprawiało mu jakoś humor.

-Prawde mówiąc, ma w głowie lepiej niż u mnie, mogę cię do niej zaprowadić. Coś mi się zdaje, żę jest gdzieś nad jeziorem. -powiedziała z uśmiechem. Dopiła resztę napoju.

Jeśli chcesz możemy tam iść.- Powiedział wesoło, dopijając piwo.- Ale nie przesadzaj, ty nie masz wcale źle w głowie.

-Jeszcze mnie nie poznałeś -mrukneła tajemniczo i wyszła z pubu. Skierowała sięnad jezioro, co chwile czekając na wampira.

Zapłacił i poszedł za nią.- Myślę że jesteś po prostu pozytywnie zakręconą osobą.- Stwierdził, doganiając wampirzycę.