Polana Eletramur

Pełno drzew, krzaków, róży, stokrotek i innych kwiatów.

Przybiegła na polanę. Uwielbiała biegać, to dlatego. Wolała wybrać miejsce, które nie było jeszcze odwiedzane ani przez wampiry ani przez wilkołaki. Zatrzymała się wreszcie. Usiadła na trawie i spojrzała na Vana. Później przeniosła wzrok na niebo.

Przybiegł za nią na polanę. Stanął i patrzył jak ona siadając przenosi wzrok z niego na niebo. Ładnie wyglądała na tle czerwonych płomieni słońca. Wstrząsnął głową by odgonić wszystkie myśli. Usiadł obok niej. Ciekawe, czy naprawdę już jej nie przeszkadza mój zapach. Ja do jej się przyzwyczaiłem.

Śmierdział, ale o dziwo już coraz mniej. Nie odrywała wzroku od nieba. Wiatr lekko rozwiewał jej włosy. Patrzyła tak codziennie, uwielbiała ten widok.

-I co ty w tym widzisz? -zamruczał lekko gniewnie - Wyciągnęłaś mnie z domu tylko dlatego byś mogła popatrzec na słońce?

Co w tym widzę? Wszystko!- stwierdziła wesoło.- Tak, tylko dlatego wyciągnęłam cię z domu. Ten widok jest piękny i codziennie inny. Zawsze oglądam zachód słońca. To wtedy właśnie zaczyna się mój prawdziwy dzień.- stwierdziła- Tak bardzo lubisz siedzieć w domu?- zapytała.

-Lubię... W domu przynajmniej nie ma komarów. -powiedział zauważywszy średniej wielkości rój nad swoją głową. - A i tak zachód jest codziennie taki sam. Jeżeli oglądasz go codziennie od twoich nardzin, czyli pewno sto lat, to powinnaś to wiedzieć.

Westchnęła.- Zachód nie jest codziennie taki sam. Może nie różni się bardzo, ale jest inny. A i tak to na tyle piękny widok, że można oglądać go codziennie.- stwierdziła i spojrzała na Vana.

Westchnął teatralnie. Ach.. te baby... Mimo piędzisiątki na karku zachowuje się jak mała dziewczynka.

No co tak wzdychasz?- zapytała po chwili.

-Nie mogę się nadziwić głupocie bab. -odpowiedział z kpiącym uśmiechem. On zamiast wpatrywać się w niebo patrzył na otaczający polanę las. On był bardziej ciekawy od chmur.

Pokręciła głową.- No wiesz, jak możesz aż tak obrażać kobiety? Podaj mi choć 3 argumenty, które mówią że kobiety są głupsze od mężczyzn!- Jak ona tego nie lubiła. Głupota bab? Może niektóre są skończonymi idiotkami, ale nie jest ich aż tak wiele.

-Dają się zwodzić i oszukiwać tak łatwo jak jakieś bezbronne kociaki... -popatrzył na nią z rozżaleniem -Wolą skupiać swoją uwagę na jakiś kwiatkach, niż na ważniejszych sprawach, o i jak coś się stanie to będą beczeć lub rzucać z mostu zamiast to naprawić. Ponad to przez nie wybuchały wojny, polować nie umieją, w każdym razie nie wszystkie. Do tego potrafią zrujnować każdą rodzinę. -uśmiechnął się -mam wymieniać dalej?

A nie sądzisz, że czasami lepiej udawać bezbronnego kociaka? Niech faceci wszystko załatwiają. my przecież "nie dajemy sobie z tym rady"...- uśmiechnęła się szelmowsko.- A poza tym, czasami lepiej się rozmarzyć i zapomnieć o wszystkim.- stwierdziła i położyła się na trawie.- Takie beztroskie życie jest piękne. A jeśli chodzi o beczenie i rzucanie się z mostu... No cóż, niewiele jest tak naprawdę takich kobiet. Niektóre są nawet twardsze od mężczyzn. A to że przez nie wybuchały wojny to bujda- wojny o kobietę wybuchały, bo faceci nie potrafili sobie poradzić w inny sposób ze swoim uczuciem. Chociaż to strasznie romantyczne! A niby dlaczego potrafią zrujnować każdą rodzinę?- zapytała, dalej zaprzeczając wszystkim argumentom.

-Bo jesteś na tyle wredna, by zauroczyć jakiegoś idiotę, który dla ciebie zostawi trójkę małych dzieci w tym żonę. Albo możesz być tak rozrzutna, że zrujnujesz jego fundusz. -odpowiedział.

No cóż... Czasami lubimy zabawić się czyimś kosztem. Ale skoro ten facet jest na tyle głupi, żeby dla jakiejś szmaty rzucić całą rodzinę, to jedyne na co zasługuje to śmierć.- odparła i przymknęła oczy.

-A jak ta ,,szmata'' wygląda tak jak ty? -zapytał patrząc na nią. Ciekawe ilu w życiu facetów uwiodła...

Bynajmniej. Nie uwiodłam jeszcze ani jednego faceta.- odpowiedziała, uśmiechając się lekko.

-To musisz być bardzo kiepska. -odpowiedział wiedząc, że to powinno lekko zdenerwować kocicę.

Zaśmiała się.- Wiesz, żaden facet jeszcze nie był godzien mojej uwagi.- stwierdziła.

Dojrzę, że kiepska, to jeszcze oczekuje gwiazdki z nieba... -Żaden krwiożerca? Dziwne... A myślałem, że znajdzie się taki frajer, co spróbuje z tobą godzinę wytrzymać... -powiedział rozbawionym tonem.

Mówiłam ci, że żadnemu się jeszcze nie udało wytrzymać dłużej niż 2 dni.- powiedziała wesoło.- Zacznijmy od tego, że nie szukałam jeszcze żadnego fajnego krwiopijcy. Podróżowałam, poznawałam wampirzą naturę, spotykałam innych krwiożerców, nie mam czasu na coś takiego jak facet.- stwierdziła.- A poza tym, jak bym już miała z kimś być, to musiałby być ktoś naprawdę wyjątkowy. Już ci mówiłam, że mam wysokie wymagania.- uśmiechnęła się.

-Ech... Oczekujesz niemożliwego. -powiedział z westchnieniem. Słońce już powoli kryło się za horyzontem. Rój komarów gdzieś poleciał. -Idę do domu. Zobaczyłem zachód, nic szczególnego. -powiedział wstając.

Skoro chcę niemożliwego, to najprawdopodobniej będę sama do końca życia.- powiedziała cicho i podniosła się z trawy.- A może chciałbyś wpaść do mnie?- zapytała wesoło. Chciała sprawdzić, ile ten gówniarz wytrzyma u niej w domu.

-Czy chciałbym, to nie. Ale wiedząc co możesz mi zrobić, jak ci odmówię... mogę wpaść. -odpowiedziąl z przekąsem. Taa o niczym więcej nie marzyłem, jak o spędzeniu nocy w domu wampirzycy...