Dom Vanilli Canos

Srebrny jest ładny. Ale najładniejszy jest niebieski i jego odcienie- to kolor nieba.- uśmiechnęła się.- Teraz twoja kolej.

-Ulubiona grupa krwi? -Ha, ha, ha -zaśmiał się w myślach -pytanie godne wampirzycy.

AB- - Odparła bez wahania. Zawsze lubiła tą grupę krwi- po prostu jej smakowała.

-Ech... AB, a jeden wampir mówił, że to świństwo... -mruknął pod nosem. Czekał, aż zada pytanie.

Są gusta i guściki.- odparła.- No więc, skoro jesteśmy przy jedzeniu, to jaka jest twoja ulubiona potrawa?- zapytała.

Zaśmiał się. -Niedźwiedź -odpowiedział. Rzadko miał okazje go jeść, a jeśli miał, to musiał się dzielić.

Zaśmiała się.- No tak.. W sumie spodziewałam się czegoś bardziej ludzkiego...- przyznała szczerze.

-Myślisz, że wilkołak ma na pierwszym miejscu ludzkie jedzenie? Niedoczekanie. -uśmiechnął się widząc zaskoczenie wampirzycy. -Ech.. skończyły mi się pytania... Lubisz mnie? -zapytał nieoczekiwanie.

Uśmiechnęła się.- Tak, myślę że cię lubię.- stwierdziła, aż zbyt szczerze.- A ty mnie?- zaśmiała się- wiedziała co zaraz wilkołak jej powie.

-Jak cię nie ma. -nie będzie gadać o swoich uczuciach przy niej i przy nikim innym.

Właśnie tego się spodziewałam.- stwierdziła i dopiła herbatę.

-Jak tak baardzo mnie lubisz... -powiedział przeciągle. Postawił pustą szklankę na stoliku. -...To może pozmywasz? Odprężył się i przemknął z zadowoleniem oczy.

Nie, nie lubię cię aż tak.- powiedziała i pogłaskała psa. Co ty na to, żebyśmy gdzieś wyszli?- zapytała. Wiedziała, że słońce powinno już powoli zachodzić, a nie chciała przegapić tego widoku.

-Jak tak bardzo nie możesz ze mną wytrzymać w zamkniętym pomieszczeniu, to możemy. -odpowiedział wstawiając naczynia do zlewu. Później pozmywam...

Wytrzymuję bez problemu, ale teraz ma być zachód słońca. Chcę go zobaczyć.- stwierdziła i podniosła się z kanapy.

-Proszę bardzo. -Wstał i podszedł do drzwi. Przepuścił ją -Panie przodem...

A idziemy w jakieś konkretne miejsce?- przeszła przez drzwi i spojrzała na Vana.

-W które ty zaprowadzisz... -wolał ustąpić.

No dobra... To chodź za mną.- powiedziała i wyszła na chodnik. Rozejrzała się. Nie było tam żadnych ludzi więc w wampirzym tempie pobiegła przed siebie. Jeszcze nie wiedziała gdzie dokładnie.

Pobiegł za nią dostosowując się do jej tępa. I gdzie jej się tak śpieszy?

Wszedł do domu przepuszczając w drzwiach resztę -Rozgłoście się.

Już tu była, więc od razu ruszyła do salonu. Usiadła na kanapie.

Wszedł do domu, rozglądając się. Myślał, czy Van chciał towarzystwa wampirów bo był samotny, czy dlatego że je choć trochę polubił.- Piękny dom.- Powiedział do niego, uśmiechając się.

Wmaszerowała za Kate do salonu. Zobaczywszy fotele usadowiła się na jednym. -Całkiem ładny dom -dodała rozglądając się -Ale kierując się zapachem nie kupiłabym go nigdy.

-Aż tak bardzo nie musicie kłamać. -powiedział zgryźliwie. Wampiry i komplementy? Niedoczekanie.... -Chcecie coś do picia? Kotku ty chcesz martini, jak ostatnio? -zapytał kierując się w stroną kuchni.