Dom Vanilli Canos

-A jak się obudził i podsłuchuje? -zapytała szeptem niby to w tajemnicy.

Trudno. I tak się będzie ze mnie śmiał, a ja i tak mu będę dogryzać.- Wzruszyła ramionami z uśmiechem.

-Jesteś okrutna. -powiedziała z przekąsem.

Uczyłam się od samego mistrza.- Kiwnęła głową w stronę sypialni Vana.

-Widzisz? A jednak cząstka jego jest z tobą -powiedziała rozmarzona.

Jest. Ale to nie znaczy że możemy być parą.- Stwierdziłam, uśmiechając się lekko.

Mruknęła zdegustowana. -Już ci nic nie wyperswaduje? - zapytała z zwiędniętą miną

Pogadamy o tym za kilka dni. Teraz nie jestem niczego pewna.- Powiedziała, uśmiechając się.

Rozejrzała się po pokoju. Niedaleko stała wieża CD i rządek płyt.Uśmiechnęła się i podeszła do niej. Po chwili zapoznania się ze wszystkimi guzikami z głośników dobiegło głośnia piosenka. Chyba rok alternatywny, ale nie miała wyboru. Płyty były do niczego. Mimo wszystko zatykając uszy pogłośniła na całą moc. Miała nadzieje, że to zbydzi wilkołaka. Chciała na kimś odreagować niespełnione ambicje. Wróciła na swoje miejsce i zanurzyła usta w soku.

Spojrzała na nią zdziwiona.- Będzie zły. Dlaczego ja na to wcześniej nie wpadłam?- Zapytała wesoło, pijąc martini.

Wstał i mruknąwszy z niezadowolenia zszedł na dół. Głośność muzyki aż otępiała. Usiadł na kanapie i ciesząc się wydarzeniem obserwował Raire. Chyba nie za bardzo lubią ten gatunek. -pomyślał siedząc dalej.

Uśmiechnęła się.- Jak się spało?- Zapytała słodko.

Wstał i wyłączył wciąż dudniącą wierzę. -Trochę za mało, ale może być. -odpowiedział trąc oczy.

To dobrze.- Stwierdziła, sącząc martini.

-Jezu.. co ty za muzyki słuchasz? -westchnęła -Zwariować można.

A myślałem, że ją polubiłaś -powiedział z wrednym uśmiechem -Włączyłaś ją przecież tak głośno...

Uśmiechnęła się.- No moje klimaty to też nie są.- Stwierdziła.

-Cóż, gusty gustami. Ale same włączyłyście -powiedział patrząc z politowaniem na Raire -Zawsze można krzyknąć, bym się obudził. Nie trzeba od razu budzić sąsiadów.

-Następnym razem będę pamiętać. -powiedziała lekko naburmuszonym głosem. -Idę do kuchni po sok, bo się skończył. -powiedziała tonem nie dojącym nic do gadania osobom trzecim.
**PO CHWILI**
Wszyscy usłyszeli donośne trzaski i chuki spowodowane wyrzucaniem wszystkiego z lodówki na podłogę, bez różnicy co to było.

Następnym razem spróbujemy wyważyć drzwi do twojej sypialni. Będzie ciszej a ty się obudzisz.- Odparła. Usłyszała hałasy i uśmiechnęła się.- Widzisz, jaka Raira jest miła, pewnie chciała przygotować ci śniadanie.

-Zauważyłem, wprost tryskała entuzjazmem. -powiedziawszy to wstał i poszedł do kuchni. Znajdowała się wprost w kategorycznym stanie. Zobaczywszy jedzenie na podłodze i Rair przygotowującą się do żucania jajkami jęknął. Skoczył ku niej i złapał ją za nadgarstki próbując ratować nieszczęsne jajka.

Poszła za nimi i oparła się o framugę drzwi, krzyżując ręce na piersi.- Smacznego.

Zgniotła jajka w dłoniach. Uśmiechnęła się widząc jak białko spływa po rękach Vana. -Nie mogłam znaleść soku -usprawiedliwiła się uśmiechając się złowrogo.

Spojrzała na Vana.- Biedactwo. Jajka ci się potłukły.- Zaczęła się śmiać, widząc minę Rairy.

Uśmiechnął się. -Mówi się trudno i idzie się do... restauracji. Zapraszam obie panie. -powiedział nic nie robiąc sobie z bałaganu na podłodze. Sięgnął ręką i zamknął lodówkę. -Sok mam w szafce -powiedział cicho zmierzając do łazienki.